Без елка и лампиони ќе поминат новогодишните празници на пет дечиња од селото Пелинце, затоа што нивните родители не се во можност да им ги купат. И оваа година Милан (11), Тијана (10), Иван (5), Луна (3) и осуммесечната Мелани, Новата година ќе ја пречекаат во мрак, а имаат безброј детски соништа и желби кои се недостижни за нив. Нивните родители Драган (35) и Моника (28), не се вработени, живеат од социјална помош која не е доволна да ги покрие ни основните животни трошоци, а не да остане за подготовка за празниците.
„Живееме со 7.000 денари. Не стигаат ни до пола месец да истераме. Ќе купиме брашно, зејтин и тоа што е најнеопходно, а другото чекаме за наредниот месец или ако сопругот поработи некаде. Двете деца одат во школо, треба пари за тетратки, прибор и облека. Не земаат ни кифли, си носат од дома или некогаш им даваме пари да си купат нешто во продавницата. Марко има проблем со очите, бевме на лекар и треба да носи очила ама немаме пари да ги купиме. Сите се подготвуваат за празници, а ние немаме со што. Немаме елка ниту лампиони, децата гледаат на телевизија и се радуваат дека еден ден ќе имаат и тие. Се надеваат дека ќе дојде Дедо Мраз низ оџакот и ќе им остави подароци под перница“, вели мајката Моника.
Двете најстари деца се од првиот брак на Моника и одат на училиште. Марко во шесто одделение во училиштето во Драгоманце, а Тијана во петто одделение во училиштето „Христијан Тодоровски – Карпош“ во Пелинце. Додека бевме во нивниот дом таа се врати од училиште. Наместо во топли чизмички на влажно и студено време носеше кломпи. Ни рече дека не и е ладно, училиштето не и е далеку од дома па оди и се враќа пеш, па не и смета што обувките не и одговараат на временските прилики. Вели дека има патики, но сака да има нови чизмички кога ќе падне снег, но не знае дали нејзините родители ќе имаат пари да и купат.
„Сакам Дедо Мраз да ми донесе нови чизмички, пакетче, компјутер и телефон, затоа што немам“, ни рече срамежливото девојчето, кое е многу добра ученичка.
Седумчленото семејство Трајковски живее во трошна куќа од педесетина квадрати. Со оскуден мебел и без бања, услови недостојни за човек и за животот во 21. век. Струјата им е исклучена пред 7 години, поради наследен долг од 35.000 денари. Немаат пари да го платат, па земаат од соседите за едно сијалично место и приклучок за телевизор и фрижидер. Имаат вода од селскиот водовод, но немаат бања.
„Се доселивме овде откако починаа родителите на жена ми и го наследивме долгот за струја кој не можеме да го платиме. Куќата е стара. Кровот протекува, а еден од ѕидовите попуштил и може да падне. Немаме купатило. Се капеме во корито. Ќе стоплиме вода и тука во собата покрај шпоретот. Живееме тешко. Децата не се гладни имаме за храна, а за другото колку ќе стигнеме. Фала богу сите се здрави и послушни. Јас немам школо, само четврто одделение и немам работа. Жената се грижи за децата. Летоска е полесно, поработувам кај луѓе низ селото и земам по некој денар повеќе, но во зима е полошо“, додава Драган.
Во мрачната соба, стариот и истрошен мебел одамна ја завршил својата функција. Во домот нема ни електрични апарати, но сепак најмногу им недостасува електричен шпорет, бидејќи и преку лето мораат да палат огин за да испечат леб и да зготват храна за децата.
Секој нов ден на ова семејство носи нова неизвесност, како ќе преживеат и ќе ги изведат децата на прав пат. Се трудат и работата колку можат но животот во селата е суров, а работа тешко се наоѓа.
Семејството апелира до институциите и хуманите граѓани да им помогнат со градежен материјал за да ја поправат куќата и да изградат бања. И секоја друга помош во храна, мебел, електрични апарати и постелнина ќе биде добредојдена за нив.
Пред новогодишните празници семејството го посети градоначалничката на Старо Нагоричане, Жаклина Јовановска и Црвен крст, им однесоа прехранбени и хигиенски пакети, облека, новогодишни пакетчиња и играчки. Радоста и возбудата на дечињата немаше крај.
С. НИКОЛИЌ