1 Nëse deri javën e kaluar kisha ndonjë shpresë se 61 viktimat nga zjarri në diskotekën në Koçani do të ishin një lloj vetëdijësimi dhe nxitje për ndryshim në sjelljen e institucioneve shtetërore dhe lokale, si dhe të shërbimeve publike, ngjarjet e javës së kaluar ma shuan shpresën. Duke filluar nga vendimi për vajzën 22-vjeçare nga Tetova, Teodora Ristovska, e cila u përplas nga makina dhe vdiq, dhe rrethi i shtrembëruar i drejtësisë nga Prokuroria, te Gjykata Themelore, te Gjykata e Apelit, e deri te Gjykata e Lartë, dhe duke përfunduar me rigjykimin dhe vendimin e Këshillit Gjyqësor, e më pas me drejtorin e Geriatrisë, sigurisht, kuadër partiak, që kishte kërkuar 100.000 euro rryshfet për të pranuar një pacient, e deri te “qeni Ceca” dhe droga në burgun e Shtipit. Raste tepër interesante nga rubrika “Besoni apo jo”, madje edhe për një Maqedoni të vogël ku jemi mësuar prej kohësh me gjëra që duket se nuk janë të besueshme.

Zgjidhje? S’ka. Familja e Teodorës kot do të ankohet për vendimin prej dy vitesh burg, kur i akuzuari nuk ishte akuzuar për një vepër më të rëndë, dhe Apeli me kërkesë të prokurores ia uli dënimin, ndërsa gjykatësi në rigjykim nuk kishte të drejtë të caktonte dënim më të lartë. Drejtori i Drejtorisë për Zbatimin e Sanksioneve, Aleksandar Pandov, pas dhjetë muajsh në funksion, na thotë të njëjtën gjë si ditën e parë – se 50 për qind e punonjësve të burgut janë të korruptuar dhe, për të shmangur përgjegjësinë e vet, na rrëfen tregime të çuditshme për ndonjë qen. Po nëse pas dhjetë muajsh ende nuk mund të përballet me punonjësit e tij të korruptuar, pse nuk jep dorëheqje?

Megjithatë, detaji më i frikshëm nga njoftimi i Prokurorisë është që drejtori i Geriatrisë kishte rënë dakord për një rryshfet prej 20.000 eurosh për të pranuar një pacient në spital – por vetëm përkohësisht, si garanci, derisa të verifikonte nëse pacienti kishte pronë të paluajtshme që mund të shitej për 100.000 euro. Pra, dëgjo: ky “magjistër” partiak, i vendosur nga koalicioni në pushtet, ka mekanizma për të kontrolluar edhe pronën e atyre prej të cilëve kërkon rryshfet. Të mos lodhet kot duke i shërbyer atyre që nuk kanë për t’i dhënë.

Të tre rastet japin një pamje të qartë se si funksionojnë organet tona prokurore e gjyqësore bashkë me burgjet, ku ndoshta do të përfundojnë disa nga zyrtarët shtetërorë të korruptuar. Korrupsioni nuk është vetëm i futur në çdo pore të shoqërisë – nga rojtari në ndonjë institucion, punonjës sporteli, inspektor, drejtor, kryetar komune, e deri te ministri. Korrupsioni është aq i përhapur sa po e kalb trupin e shtetit. Por kanceri nuk shërohet me anekdota, me tregime për çfarë kanë bërë paraardhësit, dhe vetëm me deklarata vullnetmira e denigrim të atyre që protestojnë për drejtësi.

2 Tingëllon mbresëlënëse kur Qeveria njofton se pas tragjedisë në Koçani ku humbën jetën 61 persona, dhe mbi 200 të rinj u lënduan, Inspektorati Shtetëror i Tregut për tre javë shqiptoi 360 gjoba me vlerë rreth tre milionë e gjysmë denarë. Kjo me “milionat” është pak konfuze. Por me një matematikë të thjeshtë, do të thotë që kafet, diskotekat, kabare dhe klubet e natës janë gjobitur mesatarisht me rreth 9.500 denarë, apo rreth 150 euro.

Fiks një shishe vodka apo whiskey, si garanci për rezervimin e tavolinës më të rëndësishme për drejtorët shtetërorë e funksionarët që nuk kanë jetuar sa duhet.

Njëherë, një prej tyre më tha: “Është e lehtë të kritikosh. Fito zgjedhjet, pastaj edhe ty do të të ruajnë tavolinën.”

Të jem i sinqertë, nuk dija ç’t’i thoja. U trondita. Mbeta pa fjalë.

3 E njëjta gjë ndodh me ndërtimet pa leje, shtesat dhe uzurpimin e hapësirës publike për tarraca verore. Sa herë që publikojmë ndonjë rast të tillë, në vend që të heshtin sepse po shkelin ligjin, të fortët që pushteti i trajton si investitorë, na telefonojnë dhe na kërcënojnë me padi, ndërsa redaksia jonë përmbytet nga qytetarë të dëshpëruar. Nuk kanë mbrojtje, as drejtësi – as nga Komuna, as nga inspektorët, as nga gjykatat, as nga shteti.

Komunat lëshojnë vendime për prishje. Por nuk prishin. Gjithmonë justifikohen se nuk kanë para për të prishur. Dhe ndërkohë që dhunuesit ngrejnë kate dhe tarraca të paligjshme në ndërtesa publike, komunat kërkojnë justifikime pse nuk po veprojnë. Pastaj presin procese gjyqësore që t’u japin më shumë kohë kriminelëve për të korruptuar gjyqtarët, ekspertët dhe jurinë.

Në Shkup ka pasur raste ku për tre mandate radhazi pushteti nuk mundi të identifikojë pronarin e një ndërtese pa leje. Nuk dinin e kujt ishte ndërtesa që po ndërtohej. Dhe ja, tani pronari ka dyqane, dyqanet funksionojnë, disa janë edhe kafene, ndërsa ndërtesa nuk ka leje përdorimi. Dhe pastaj çuditen kush është fajtor nëse shpërthen zjarr, nëse zjarrfikësit nuk mund të hyjnë, apo nëse vdesin njerëz. Atëherë të gjithë shmangen nga përgjegjësia dhe thonë që nuk janë kompetentë.

Është e çuditshme si pushteti asnjëherë nuk ka problem me tenderët për blerjen e makinave zyrtare, për agjencitë e marketingut dhe PR që ua matin popullaritetin, për zgjedhjen e agjencive turistike për udhëtime zyrtare – gjithmonë janë perfekte tenderët për lajthi, bajame dhe ushqime e pije për mysafirët – por gjithmonë, pa përjashtim, ka problem me tenderët për firmat që duhet të prishin ndërtimet pa leje.

4 Megjithatë, këtë javë pati edhe projekte të suksesshme.

Janë rregulluar ashensorët në ndërtesën e MRTV. Qeveria bëri një video me muzikë dramatike dhe në rrjetet sociale u lavdërua se ashensorët tani lëvizin lart e poshtë dhe se arrijnë në të gjitha katet e ndërtesës.

Më kujtohet që në kohën e LSDM-së, punëtorët hodhën valle në tunelin e Demir Kapisë kur u hap autostrada drejt Gjevgjelisë, ndërsa të VMRO-së bënin humor me ta.

Pastaj zemërohen kur u thua që nuk dinë të mirëmbajnë as ato që i ndërtoi Tito.

5 Dhe edhe një lajm i bukur nga atdheu ynë:

A e mbani mend që pasi u kthye nga inaugurimi i Trump në Uashington, kryeministri Hristijan Mickoski në janar tha se “në Uashington dhe Nju Jork kishte pasur dhjetëra takime me njerëz nga perimetri më i ngushtë i presidentit Trump”?

Pas vizitës së shkurtit në SHBA, Mickoski tha se “me kontaktet që kemi me rrethin më të afërt të presidentit Trump, mundet vetëm të fitojmë, jo të humbim”.

Tani që Trump tha se shumë liderë shtetesh po e telefonojnë me lutje për të negociuar për tarifat dhe që po ia puthin prapanicën, ne nuk duhet të shqetësohemi. Sepse ne jemi në rrethin më të afërt të tij, do të jemi ndër të parët në radhë. Të mos i lëpijmë dhe pështymat e të tjerëve.