1 “Nëse po kërkoni një mënyrë për të sulmuar Qeverinë për diçka që nuk ka ndodhur, atëherë mund të fillojmë edhe të shpikim gjëra”, u përgjigj kryeministri Hristijan Mickoski në një pyetje të gazetarëve se si u zgjodh një kompani nga Shqipëria për të menaxhuar parkingun në Qendrën Klinike?
Kush po shpik? Ministri i tij i Shëndetësisë, Arben Taravari, i cili tha se në tender u zgjodh kompania “Gjoku” nga Shqipëria, e vetmja që kishte aplikuar. Kush po e sulmon Qeverinë? Apo ministri i tij Arben Taravari po e sulmon vetë Qeverinë? Kryeministri tha gjithashtu se e kupton nevojën për sensacion. Kush ka nevojë për sensacion? Arben Taravari? Po, pikërisht. Deklarata e tij se rritja e çmimit nga 30 në 50 denarë për një orë parkimi në Qendrën Klinike është e pranueshme, pasi në qendrat tregtare është 60 denarë, diku edhe 100 apo 150 denarë, është vërtet sensacionale. Është edhe më sensacionale që një ministër i Shëndetësisë, madje dhe një mjek, të krahasojë çmimin e parkingut në Qendrën Klinike me atë të një qendre tregtare. Sikur ata që janë të sëmurë me kancer të kenë vërtet zgjedhje nëse do të parkojnë para një dyqani apo para Onkologjisë.
Kryeministri Mickoski tha se Qeveria ende nuk ka marrë vendim nëse do të nënshkruajë kontratën me kompaninë shqiptare që fitoi tenderin.
Nga ministri Taravari mësuam gjithashtu se kompanitë e tjera nuk e panë si të leverdishme të aplikojnë, sepse nuk besojnë se “Qendra Klinike do të qëndrojë aty për më shumë se shtatë, tetë, apo maksimumi 10 vjet”.
Prisni pak. Para një muaji, drejtori i Fondit të Sigurimeve Shëndetësore, Sasho Klekovski, tha se projekti për ndërtimin e një Qendre të re Klinike do të pezullohet, sepse popullsia po bie dhe kemi gjithnjë e më pak banorë. Ose, ndoshta parkingu i Qendrës Klinike nuk është pjesë e marrëveshjes së koalicionit qeveritar.
Në shpalljen e tenderit parashihet që kompania që do të menaxhojë parkingun t’i paguajë shtetit 1% të të ardhurave vjetore. Me ato para, ndoshta do të ndërtohet Qendra e re Klinike.
Kjo është ajo që quhet: “Nëse kalon, kalon.” Kështu vendoset në një shtet të organizuar.
2 Ministrja e Financave, Gordana Dimitrieska-Koçoska, ende refuzon të kërkojë falje për fyerjet që i drejtoi nga foltorja e Kuvendit më 27 shkurt deputetes së LSDM-së, Slavjanka Petrovska. Në vend që t’i përgjigjej pyetjes së saj, ajo i tha se nuk ka të drejtë të përmendë nënat dhe familjet në pyetjet e saj, ndryshe nga ajo, e cila është e martuar dhe ka dy djem. Ministrja tha: “Qytetarët duhet të jenë të duruar, të presin pak. Koha do të tregojë kush kishte të drejtë dhe kush jo, dhe pse ndodhi e gjithë kjo.”
Çfarë do të tregojë koha? Se ata që nuk janë të martuar dhe nuk kanë fëmijë nuk duhet të flasin?
Ajo që ndodhi në seancën parlamentare nuk ishte një përplasje ideologjike mes pushtetit dhe opozitës. Nuk ishte as një debat verbal, siç po përpiqen ta paraqesin pushteti dhe mediat. Në fund të fundit, nuk ishin dy komshije që po ziheshin në radhë për një kuti bizele në supermarket. Ishte e thjeshtë: një deputete bëri një pyetje, dhe ministrja në vend që të përgjigjej, i tha se nuk ka të drejtë të pyesë. Në Kuvend.
Dhe – çfarë do të tregojë koha? Se ministrat do t’u ndalojnë deputetëve të bëjnë pyetje fare? Dhe se deputetët e opozitës duhet të jenë të lumtur nëse qeveria e VMRO-DPMNE-së ndalet vetëm me fyerje. Të paktën të mos i nxjerrin me shqelma nga Kuvendi si në 2012, apo t’u thyejnë kokat si në 2017.
3 Nuk lejohet të pyesësh për çmimin e qumështit, nuk lejohet të pyesësh për fluturimin qeveritar çarter drejt Budapestit, nuk lejohet të pyesësh për pasaportat bullgare të ministrave, nuk lejohet të pyesësh për certifikatat e anglishtes të funksionarëve të lartë, nuk lejohet të pyesësh për asparagët në kuzhinën e Qeverisë, nuk lejohet të pyesësh për parkingun e Qendrës Klinike… Vetëm Qeveria vendos se kush guxon të pyesë dhe çfarë guxon të pyesë. Dhe Qeveria do të thotë vetëm atë që dëshiron të dëgjojë.
Ata janë tashmë të dehur nga ideja se në zgjedhjet lokale do ta betonojnë pushtetin e tyre. Kjo është “normalja e re” për të cilën flet kryeministri Mickoski pas kthimit nga SHBA, i inkurajuar nga fitorja e Donald Trump dhe “normalja e re” atje. Normalja e re për VMRO-DPMNE-në është kthimi i normales së vjetër të qeverisjes së Nikola Gruevskit. Nëse jo, edhe më keq.
4 E LSDM-ja, si gjithmonë, e njëjta. Deputetët e saj vendosën të mos marrin pjesë në seancën plenare kushtuar Ditës së Gruas, më 8 Mars, në shenjë proteste ndaj diskriminimit nga ministrja Dimitrieska-Koçoska dhe për shkak se VMRO-DPMNE heshti ndaj fyerjeve ndaj grave dhe deputetes së tyre. Për më tepër, deputetet e LSDM-së nuk do të marrin pjesë as në Klubin e Deputeteve dhe as në Komisionin për Barazi derisa ministrja e Financave të japë dorëheqjen ose kryeministri ta shkarkojë atë.
A u shqetësuan kryeministri, ministrja dhe deputetët e VMRO-DPMNE-së nga ky veprim “origjinal” i LSDM-së? Aspak. Opozita u largua vetë dhe i lanë të lirë.
Ministrja fyeu Kuvendin dhe deputetët e LSDM-së u tërhoqën. Nuk i përzunë, por u larguan vetë. Kjo është një sjellje e papërgjegjshme edhe ndaj votuesve të tyre. Për çfarë u votuan?
5 Shpresat se SHBA-ja si partner strategjik do ta ndihmojë qeverinë maqedonase duke i bërë presion BE-së që të mos e poshtërojë më Maqedoninë me kërkesat e Bullgarisë, për momentin mbështeten vetëm në faktin se kryeministri ndoqi inaugurimin e Trump nga një tribunë në një sallë sportive në Uashington. Pra, lidhja me rendin e ri botëror të “normales së re të Trump-it” dhe orientimi drejt Aksit Shkup-Beograd-Budapest, duke luajtur me emocionet e qytetarëve të zhgënjyer nga BE-ja, nuk është strategji ndërkombëtare, por recetë për të betonuar pushtetin në shtëpi.
Të dehur nga “normalja e re”, se mos zgjohemi ndonjë ditë të përgjumur duke thënë “A ka dëgjuar dikush për Maqedoninë e Veriut?”
