1 “Nuk ka rezultate të menjëhershme,” thotë kryeministri Hristijan Mickoski pas kthimit nga Uashingtoni, ku ishte gjatë inaugurimit të Donald Trump-it si president i SHBA-së.
Nuk jam i sigurt nëse gjithçka do të kishte qenë ndryshe nëse LSDM-ja nuk do të ishte marrë vetëm me çështjen nëse kryeministri kishte vërtet një ftesë për inaugurim apo nëse ishte fotografuar me njerëz të rëndësishëm apo me “kushdo” në sallat e hoteleve dhe koktejeve. Ose, nëse, para nisjes për në Uashington, ekipi i Mickoskit nuk do të kishte tentuar të na mashtronte se ishte i vetmi nga Ballkani i ftuar në inaugurimin e presidentit amerikan.
A mund të mos e nënvlerësojnë inteligjencën tonë dhe të mos përpiqen të na impresionojnë me marrëzi? As njëra palë, as tjetra. Më e rëndësishmja është të shohim nëse do të ketë rezultate nga ky udhëtim dhe çfarë do të jenë ato, ose nëse i gjithë episodi do të jetë vetëm një tjetër lojë PR-i.

Fillon një epokë e re. Me Trump-in, nuk ndryshojnë vetëm SHBA-të. Ndryshon edhe bota. Sido që të jetë ky ndryshim, për mirë apo për keq, nuk ka asnjë dëm nga fakti që kryeministri vendosi që në ditën e parë të administratës së re amerikane të përpiqet të shfrytëzojë kontaktet me disa njerëz që kanë ndonjë rol në atë shoqëri. Për të ngritur dy gishta – alo, edhe unë jam këtu.

Çfarë jemi ne? Një kokërr në skenën politike botërore. Maqedonia nuk është Italia. Dhe as Hristijan Mickoski nuk është Giorgia Meloni, që të jetë në Rotondën e Kapitolit në vend të një lozhë sportive. Kaq është fuqia jonë.
Por ndërsa opinioni publik merret me faktin nëse kryeministri në SHBA kishte një ofensivë diplomatike apo kërkonte këndin më të mirë për një selfie, të mos harrojmë se problemi i vetëm urgjent mbetet si të futen bullgarët në Kushtetutë, duke siguruar që BE-ja nuk do të vazhdojë të na “ngacmojë” dhe bllokojë. Dhe nëse Kushtetuta nuk ndryshon, si të ndryshohet korniza negociuese dhe nëse duhet të negociojmë fare me BE-në.

Por, meqenëse kryeministri thotë se “çështja maqedonase nuk do të mbyllet kurrë derisa të realizohen qëllimet kryesore dhe strategjike, që është anëtarësimi i plotë në Bashkimin Evropian,” atëherë le të lirojë pak dorën me populizmin për temën e Greqisë. Me të gjitha problemet që kemi në shtëpi dhe të gjitha pengesat që na ka vendosur BE-ja, nuk kemi nevojë të rihapim problemin e vetëm të zgjidhur që kemi me fqinjët.

2 Gjatë ndërprerjes së debatit nëse Mickoski kishte një biletë VIP apo një kartë të zakonshme në Uashington, u shfaqën lajmet se në Kumanovë, në shkollat e mesme dhe fillore, në fillim të gjysmëvjetorit të dytë, do të ketë 174 nxënës më pak. Në Tetovë, janë larguar 74 nxënës. Për qytetet e tjera ende nuk e dimë matematikën.

Njerëzit nuk po largohen më vetëm për para. Po kërkojnë qetësi. Dhe parashikueshmëri.
Të paktën 100 familje vetëm nga këto dy qytete nuk e kanë pritur fundin e vitit shkollor. Aq shumë u është nxituar për ta braktisur këtë “bukurí”. Këtë shtet të mrekullueshëm ligjor.

3 Qeveria ka konstatuar nevojën për të blerë një avion të ri shtetëror. Mirë. E kanë konstatuar nevojën, le ta nisin procedurën. Vetëm, të mos na mashtrojnë me shpjegime të tipit se presidenti Boris Trajkovski vdiq në një aksident ajror dhe me detaje të tjera katastrofike.
Detyra e Qeverisë është të sigurojë transparencë absolute në procedurë. Dhe të vendosë praktikën që kjo transparencë të vlejë edhe pas blerjes, për të shmangur abuzimet. Në mënyrë që, kur të pyesim kush ka udhëtuar me atë avion dhe pse ka udhëtuar, të na thonë pa kërkuar miliona arsye pse nuk na e tregojnë. Sepse, apo jo, për të mirën tonë udhëtojnë me avion që do ta blejnë me paratë tona.
Vetëm kjo na intereson dhe vetëm këtë duhet ta sigurojë Qeveria. Nuk ka nevojë të na trembë me frikë nekrofile.

4 Presidentja Gordana Siljanovska-Davkova, në fjalimin e saj gjatë pritjes tradicionale të Vitit të Ri për ambasadorët e huaj, tha se “që nga fillimi i operacionit ushtarak rus, ne u pozicionuam në anën e Ukrainës, duke menduar se kjo nuk është vetëm për shkak të politikës së përbashkët evropiane, por edhe parimore.”
Agresioni rus ndaj Ukrainës, Putin e quan “operacion special ushtarak.”
Maqedonia është vendi i pestë donator për Ukrainën, sipas përqindjes së PBB-së ndër të gjitha vendet donatore. Ne japim ndihmë sepse Ukraina është viktimë e agresionit. Nëse jemi pozicionuar në anën e viktimës, atëherë pse komandantja jonë supreme e quan agresionin rus ashtu siç e quan Putin?
A ishte lapsus i presidentes? Apo do të na thotë diçka të re?