Skleroza multiple tek fëmijët/Pediatric multiple sclerosis (pediatric MS)

ICD – 10: G 35

Prevalenca: 0.63/100.000

Skleroza multiple është një sëmundje kronike-inflamatore e sistemit nervor qendror e karakterizuar nga demielinizimi aksonal dhe degjenerimi. Sëmundja shkakton paaftësi dhe është shkaku më i shpeshtë i aftësisë së kufizuar tek popullata e re, menjëherë pas aksidenteve të trafikut. Më shpesh prek popullatën e re të moshës rreth 20-40 vjeç, por gjithnjë e më shumë njihet edhe në moshën fëmijërore. Rreth 3-5% e numrit të përgjithshëm të pacientëve të diagnostikuar me MS i përkasin popullatës pediatrike.

Epidemiologjia e sklerozës multiple pediatrike:

Incidenca e sklerozës multiple pediatrike ndryshon midis studimeve të publikuara dhe ndryshon në mënyrë të konsiderueshme nga vendi në vend. Shumica e studimeve kanë një incidencë prej rreth 1 në 100.000 fëmijë. Incidencë pak më e lartë është raportuar te fëmijët në Sardenjë, 2.85 në 100.000 fëmijë. Prevalenca gjithashtu ndryshon, është shumë e ulët në Japoni, 0,69 në 100.000 fëmijë, kurse në Sardenjë 26 raste në 100.000 fëmijë.

Manifestimi klinik i sklerozës multiple:

Shenjat klinike ndonjëherë mund të ndryshojnë tek fëmijët në krahasim me të rriturit. Shpesh në popullatën pediatrike, nën 12 vjeç, sëmundja mund të fillojë njëkohësisht në disa lokacione në sistemin nervor qendror, dhe kështu simptomat do të jenë të ndryshme. Te fëmijët nën 12 vjeç, sëmundja ndonjëherë i ngjan encefalitit ashtu që nuk ka deficit neurologjik me tipare fokale si tek të rriturit. Diagnoza e kujdesshme duhet bërë në këtë moshë, sepse sëmundja i ngjan më shumë encefalomielitit akut të diseminuar (ADEM).

Në popullatën më të vjetër se 12 vjeç, sëmundja fillon me deficite neurologjike fokale dhe i ngjan sklerozës multiple karakteristike për popullatën e rritur. Simptomat më të shpeshta janë dobësia e ekstremiteteve, shfaqja e imazheve të dyfishta, paqëndrueshmëria, vështirësia në ecje, dëmtimi i shikimit. Sëmundja karakterizohet me relapse.

Popullata e fëmijëve ka më shumë relapse në një vit sesa popullata e rritur, dhe intervali ndërmjet relapseve është më i shkurtë. Gjithashtu, progresioni i aftësisë së kufizuar mund të jetë më i shpejtë tek fëmijët.

Diagnoza e sklerozës multiple pediatrike:

Kriteret diagnostikuese ndryshojnë nga popullata e rritur për shkak të mundësisë së paraqitjes atipike të sëmundjes. Në thelb, diagnoza bëhet me rezonancë magnetike ku është e rëndësishme të shihet nëse ka lezione demielinizuese që janë të përhapura. Gjithmonë duhet marrë parasysh manifestimi klinik dhe duhet përjashtuar ADEM, sidomos kur paraqitja është difuze. Është e nevojshme të kryhet një punksion lumbal dhe analiza e lëngut cerebrospinal për të përjashtuar infeksionin. Prania e imunoglobulinave oligoklonale në lëngun cerebrospinal është karakteristikë e sklerozës multiple.

Terapia e sklerozës multiple pediatrike:

Relapset akute trajtohen me dozë të lartë të metilprednizolonit (30 deri në 50 mg në ditë, por jo më shumë se 1.000 mg në ditë). Terapia zakonisht zgjat 3-5 ditë. Provat klinike të barnave për sklerozën multiple kryhen më së shpeshti në popullatën e rritur dhe nuk ka prova klinike që përfshijnë fëmijë.

Interferoni beta (IFNB), glatiramer acetat dhe fingolimod janë miratuar nga EMA për përdorim në popullatën pediatrike. Por, më shpesh për trajtim te fëmijët jepet interferon beta. Për shkak se relapset janë më të shpeshta dhe përparimi është më i shpejtë, është shumë e rëndësishme trajtimi të fillohet sa më shpejt të jetë e mundur për të parandaluar paaftësinë.