Почина Ајрис Апфел, експертка за текстил, дизајнерка на ентериер и модна славна личност позната по својот ексцентричен стил. Имаше 102 години. Родена на 29 август 1921, Апфел беше позната по нејзината откачена, забележителна облека, мешајќи висока мода и накит со големи димензии. Со големите, тркалезни очила со црни рамки, светлоцрвен кармин и кратката бела коса, таа се истакнуваше на секоја модна ревија на која присуствуваше. Нејзиниот стил беше предмет на музејски експонати и на документарниот филм „Ајрис“ на Алберт Мејслс.
„Не сум убава и никогаш нема да бидам убава, но не е важно“, рече таа еднаш. „Имам нешто многу подобро. Имам стил“.
Апфел уживаше во доцната слава на социјалните мрежи, со речиси 3 милиони следбеници на Инстаграм, каде што нејзиниот профил вели: „Повеќе е повеќе, а помалку е досадно“. На ТикТок има 215.000 следбеници, споделуваше видеа со размисли за модата и стилот и ги промовираше своите соработки.
„Да се биде со стил и модерен се две сосема различни работи“, вели таа во едно видео на ТикТок. „Можете лесно да го купите начинот за да бидете модерни. Стилот, мислам дека е во вашата ДНК. Тоа подразбира оригиналност и храброст“.
Таа никогаш не се пензионираше, и изјави: „Мислам дека пензионирањето на која било возраст е судбина полоша од смртта. Само затоа што се достигнува бројка не значи дека треба да застанете“.
Апфел беше експертка за текстил и антиквитетни ткаенини. Таа и нејзиниот сопруг Карл имаа компанија за производство на текстил и беа специјализирани за реставрација, меѓу кои и проекти во Белата куќа под шест различни американски претседатели. Меѓу познатите клиенти на Апфел беа Есте Лаудер и Грета Гарбо.
Славата на Апфел се пронесе во 2005, кога Институтот за костими на музејот Метрополитен во Њујорк одржа изложба за неа наречена „Рара авис“, латински за „ретка птица“. Музејот го опиша нејзиниот стил како „духовит и бујно идиосинкратски“. Нејзината оригиналност обично се открива во мешањето на високата и ниската мода – високата мода на Диор со откритија од бувјак, црковните одежди од 19 век со дезенирани панталони од „Долче и Габана“. Музејот рече дека нејзините „слоевити комбинации“ им пркосат на „естетските конвенции“ и „дури и во нивната најекстремност и барок“ претставуваат „храбра графичка модерност“.
