По неколку снимени играни и анимирани кратки филма, Гоце Цветановски е пред македонска премиера на својот прв долгометражен игран филм „Бизнисот на задоволството“, со кој вечерва се затвора 22. издание на фестивалот на европски филм Синедејс.

„Бизнисот на задоволството“, кој неодамна беше прогласен за најдобар филм на фестивалот „Во палатата“ во Софија, е политички трилер кој следи новинарка (Слаѓана Вујошевиќ), која опседната со исчезнувањето на нејзината најдобра пријателка, подготвува тајна операција со цел да разоткрие мрежа на трговија со жени. Во филмот играат и Муса Исуфи, Исмаил Касуми, Дамјан Цветановски, Осман Ахмети, Елени Декидис, Мендим Муртези, Егзона Салиху, Авни Далипи и Катерина Коцевска, а директор на фотографијата е Фејми Даут, за кого ова е прв игран филм по работата на наградуваниот документарец „Медена земја“.

Главната актерка Слаѓана Вујошевиќ помладата публика ја знае како гласот на анимираниот лик Биби (Фото: М. Угарковиќ)

• Филмот се снимаше на врвот на ковид пандемијата пред речиси три години. Какво е чувството конечно да се прикаже пред домашната публика, особено имајќи предвид дека ви е прв?

– Како уметник, секогаш имам трема пред публика, без разлика дали е домашна или странска. Соголуваш дел од твоето срце пред светот, го оставаш тоа парче душа да стои како отворена рана, за секој што ќе помине по желба да стави мелем или сол, кој како милува. Едноставно, го оставаш на милост и немилост, со надеж дека публиката ќе биде задоволна, но и дека ќе размисли околу прашањата кои ги поставуваш. Секој гледач еднакво го ценам, без разлика дали му се допаднал филмот. Дали делото има трајна вредност, тоа ќе покаже времето, но она што според мене е најважно е како публиката реагира. Доколку гледачите барем еден ден размислуваат и дебатираат откако ќе го погледнат филмот, ако им останат слики или реплики, тогаш целта е постигната. Она од што најмногу се плашам е рамнодушност. Ако филмот не успее да ги допре гледачите, барем малку да ги разбуричка, тогаш сметам дека не сум ја завршил работата како што треба. Од друга страна, можеби е нескромно, но очекувам филмот да ѝ се допадне на публиката. Во мојата, а и во поновите генерации на македонски филмски автори е видлива амбицијата да се поврземе со гледачите и да им ја вратиме желбата да гледаат домашни филмови.

„Бизнисот на задоволството“ е политички трилер кој следи новинарка која се обидува да разоткрие мрежа на трговија со жени. (Фото: М. Угарковиќ)

• Филмот се опишува како политички трилер. Колку се разликува жанровски и стилски од она што вообичаено се снима во Македонија?

– Да речеме дека засега нема многу политички трилери, но ме радува дека тоа се менува. Во последниве години имаме голема диверзификација на обработувани теми и жанрови и се надевам дека тој тренд ќе продолжи. Во однос на стилот, мислам дека тоа што најмногу го разликува ‘Бизнисот на задоволството‘ од повеќето македонски, па и балкански филмови е третманот на боите, локациите и костимографијата. Уште од самиот почеток јасно ми беше дека сакам да снимам филм кој изгледа богато и современо. Филмот користи силни сатурирани бои, а локациите и костимите изгледаат како да сме во 21. век. Намерно избегнував снимање на познати локации, бидејќи сакав да раскажам приказна која може да се случи каде било и кога било.

• Се бавите со многу сериозна тема, но каков филм може да очекуваат гледачите?

– Малку е тешко да се зборува за сопствена креација, посебно за мене кој сум секогаш самокритичен и се фокусирам на недостатоците, за наредното дело да биде уште поквалитетно. Како и во секоја прилика, би сакал да се заблагодарам на сите креативни и посветени професионалци без кои овој филм немаше да постои и на Агенцијата за филм за довербата и поддршката. Мислам дека без разлика на нивните очекувања, поголем дел од публикумот ќе биде пријатно изненаден од филмот и со нетрпение очекувам критики и коментари.

Г. КОНЕВ