1. Прет­се­да­те­лот на др­жа­ва­та Ки­ро Гли­го­ров па­ту­ва за Гер­ма­ни­ја. Пре­ми­е­рот Љуб­чо Ге­ор­ги­ев­ски не се ни вра­ќа – од Аме­ри­ка за­ми­ну­ва за Тај­ван. Ќе ги не­ма ни ли­де­ри­те на ко­а­ли­ци­о­ни­те пар­тии, Ва­сил Ту­пур­ков­ски и Ар­бен Џа­фе­ри. Баш­ка, во прид­руж­ба на прет­се­да­те­лот и пре­ми­е­рот, ќе па­ту­ва­ат и не­кол­ку ми­нис­три.
Ко­га чо­век пот­рез­ве­но ќе раз­мис­ли, мо­же­би и не ни тре­ба­ат до­ма. И о­на­ка це­ли­от жи­вот во др­жа­ва­та се све­де на жи­вот во кам­по­ви­те. Би­деј­ќи ра­ко­водс­тво­то не го из­би­рав­ме за кам­пе­ри, из­ле­гу­ва де­ка за нив не­ма ра­бо­та. Па за­тоа и мо­жат да за­ми­нат.
За се­кој слу­чај, Са­во Кли­мов­ски се вра­ќа од Бу­га­ри­ја. Со Са­во ќе има­ме голема си­гур­ност. Тој ќе ни ја во­ди др­жа­ва­та.  А, би­деј­ќи др­жа­ва­та ни се сос­тои од кам­по­ви, Кли­мов­ски ќе има за­да­ча да се гри­жи за нив. Са­во ќе би­де уп­рав­ник на кам­по­ви­те.

2. Пок­рај кам­по­ви­те, во Ма­ке­до­ни­ја сé уш­те не до­че­кав­ме да ник­нат ко­ко­шар­ни­ци. Иа­ко, спо­ред од­не­су­ва­ње­то, потсетуваме на чес­ни ко­кош­ки. Го зна­е­те ви­цот за две­те ко­кош­ки што бе­га­ле пред пе­те­лот, ко­га ед­на­та прес­та­на­ла да тр­ча, а дру­га­та рек­ла: “Јас ќе ис­тр­чам уш­те еден круг, за да не по­мис­ли де­ка сум лес­на ко­кош­ка”.
Гле­да­те ли што му пра­ви­ме на НАТО? Тие ве­лат ќе ви ис­пра­ти­ме уш­те вој­ни­ци, а ние им ба­ра­ме пис­ма. Па неш­то се фем­ка­ме, па треп­ка­ме, па бо­жем раз­мис­лу­ва­ме. Ду­ри и им од­го­ва­ра­ме на пис­ма­та. И на крај се сог­ла­су­ва­ме на нив­но­то ба­ра­ње. Иа­ко тие уш­те прв пат ко­га спо­ме­наа, зна­е­ја де­ка ќе мо­ра да им да­де­ме сé што ба­ра­ат.
Тоа зна­чи де­ка Ма­ке­до­ни­ја со НАТО се од­не­су­ва ка­ко не­ви­на ко­кош­ка пред пе­тел. Тие од­нап­ред зна­ат де­ка ќе им да­де­ме, ама нé че­ка­ат да ис­тр­ча­ме уш­те еден круг. Мно­гу се фи­ни. Ни доз­во­лу­ва­ат ба­рем да се за­не­су­ва­ме де­ка не сме лес­на ко­кош­ка.

3. Ва­сил Ту­пур­ков­ски си­гур­но ќе се кан­ди­ди­ра за прет­се­да­тел. Нај­до­бар до­каз за тоа е што Аген­ци­ја­та за об­но­ва и раз­вој ор­га­ни­зи­ра­ше не­как­ва пре­зен­та­ци­ја на ја­пон­ска тех­ни­ка за прет­во­ра­ње на маг­ла­та во дожд.
Ми­на­та­та го­ди­на Ци­ле ос­та­ви мно­гу маг­ла зад се­бе. Се приближуваат из­бо­ри, па мож­но е да има уш­те мно­гу маг­ла. За­тоа Ци­ле ба­ра сис­тем за раз­би­ва­ње на маг­ла­та. До­се­гаш­на­та ма­ке­дон­ска тех­но­ло­ги­ја не да­ва ре­зул­та­ти. Мо­же­би ја­пон­ска­та ќе би­де по­со­фис­ти­ци­ра­на. Досе­га фун­кци­о­ни­ра­ше сис­те­мот “ве­тер и маг­ла”. Би­деј­ќи Ја­пон­ци­те ќе нé на­у­чат ка­ко од маг­ла­та да пра­ви­ме дожд, от­се­га ќе про­фун­кци­о­ни­ра сис­те­мот “ве­тер и дожд”.
Зна­чи, по­ве­ќе не­ма да има маг­ла. Од­нос­но, кол­ку по­го­ле­ма маг­ла ќе тре­ба да се рас­ту­ри тол­ку по­ве­ќе дож­до­ви ќе има­ме. Со ја­пон­ска­та тех­но­ло­ги­ја, при­ме­не­та на ма­ке­дон­ски­те ис­то­ри­ски тра­ди­ции маг­ла­та ќе се раз­би­ва со ве­тер и дожд. За да се раз­бие гус­та маг­ла, ќе тре­ба да има­ме по­рој­ни дож­до­ви и си­лен ве­тер.
Зна­чи, од Ци­ле ќе ни за­ви­си как­во ќе ни би­де вре­ме­то. Ако пре­те­ра, нé оче­ку­ва лу­ња. А лу­ња­та но­си по­топ.

4. На Ма­ке­дон­ска­та те­ле­ви­зи­ја оди еден цик­лус еми­сии под нас­лов “Нос­тал­ги­ја”. Гле­да­чи­те се пот­се­ту­ва­ат на ста­ри еми­сии од раз­ни жан­ро­ви, од му­зи­ка, до до­ку­мен­тар­ци.
Зош­то из­вес­ту­ва­ње­то од кон­гре­сот на ВМРО-ДПМНЕ не бе­ше ста­ве­но во цик­лу­сот “Нос­тал­ги­ја”? Баш уба­во ќе се вкло­пе­ше во прог­рам­ска­та ше­ма, би­деј­ќи мно­гу пот­се­ту­ва­ше на кон­гре­си­те на СКМ и СКЈ.
Се ви­де де­ка кај лу­ѓе­то про­ра­бо­те­ла нос­тал­ги­ја­та по кон­гре­си­те на СКМ, ама, се­пак, мно­гу ра­бо­ти не беа ис­ти ка­ко то­гаш. На при­мер, зош­то уш­те пред да се одр­жи кон­гре­сот на вла­де­јач­ка­та пар­ти­ја, кон­грес­ни­те до­ку­мен­ти не беа раз­ра­бо­те­ни по ос­нов­ни­те ор­га­ни­за­ции на ВМРО-ДПМНЕ. Ка­де беа ре­пор­те­ри­те на МТВ да нап­ра­ват ан­ке­ти ме­ѓу ра­бот­ни­от на­род, да им ка­жат лу­ѓе­то как­ви спек­та­ку­лар­ни ре­зул­та­ти се оче­ку­ва­ат од кон­гре­сот. Ка­де се при­каз­ни­те за нај­ста­ри­от и нај­мла­ди­от де­ле­гат. За­р та­ка се сфа­ќа про­фе­си­ја­та но­ви­нар ка­ко оп­штес­тве­но-по­ли­тич­ки ра­бот­ник? Зош­то не­ма­ше пор­тре­ти на де­ле­га­ти­те, кој на кол­ку кон­гре­си учес­тву­вал, ка­де беа сто­ри­и­те за тат­ко и син, брат и сес­тра и за слич­ни род­ни­ни што дош­ле за­ед­нич­ки на кон­гре­сот.
За­тоа, од­го­вор­ни­от уред­ник на Ин­фор­ма­тив­на­та прог­ра­ма Ба­не Ди­мов­ски тре­ба да се зе­ме на пар­ти­ска од­го­вор­ност. Го фа­ти­ла нос­тал­ги­ја, ама не си ја сфа­тил се­ри­оз­но ис­то­рис­ка­та од­го­вор­ност. Ко­га ве­ќе са­кал сé да би­де ис­то ка­ко од вре­ме­то на ко­му­нис­тич­ки­те кон­гре­си што се од­бе­ле­жу­ваа ка­ко праз­ник, мо­же­ше да си ја за­вр­ши ра­бо­та­та докрај. Ба­рем не­му му е лес­но. Ра­бо­тел на так­ви кон­гре­си, а и има до­ку­мен­тар­ци од тоа вре­ме. Мо­жел да ги пог­ле­да и ав­тен­тич­но да нé вра­ти во ми­на­то­то. Ва­ка, џа­бе на­ро­дот збо­ру­ва де­ка не би­ле про­фе­си­о­нал­ци.

5. Ин­тег­ри­ра­ње­то се Ев­ро­па ни оди мно­гу доб­ро. Кол­ку по­ве­ќе се фа­ли­ме де­ка сме поб­лис­ку до Ев­ро­па тол­ку по­ве­ќе зем­ји ни во­ве­ду­ва­ат ви­зи. Еве, се­га и Сло­ве­ни­ја во­ве­ду­ва ви­зи за ма­ке­дон­ски па­со­ши, што зна­чи де­ка сме на до­бар пат. Вр­вот ќе го дос­тиг­не­ме ко­га и за Бу­га­ри­ја и Ал­ба­ни­ја ќе мо­ра­ме да че­ка­ме во ред за ви­за.
Изо­ла­ци­ја­та што све­тот ја пра­ви кон Ма­ке­до­ни­ја не е ком­плет­но ус­пеш­на. Се­пак, од­вре­ме-нав­ре­ме, по не­кој ус­пе­ва да из­ле­зе од зем­ја­та. За­тоа, тие тре­ба да смис­лат уш­те по­ри­го­роз­ни мер­ки. Еве, нé на­пол­ни­ја со бе­гал­ци. Ни ве­лат да си ги чу­ва­ме бе­гал­ци­те до­ма и пре­ку ле­то­то. Та­ка по­лес­но ќе фа­тат бо­лес­ти. Ако при­пу­ка сон­це, ка­ко што знае да пу­ка во Ма­ке­до­ни­ја, во кам­по­ви­те ќе се ја­ват и за­раз­ни бо­лес­ти. Та­ка, тие ис­ти­те што нé убе­ду­ва­ат да ги чу­ва­ме бе­гал­ци­те поб­лис­ку до Ко­со­во, ќе има­ат при­чи­на да ни во­ве­дат и здрав­ствен ка­ран­тин. Зош­то би се за­ни­ма­ва­ле со би­рок­рат­ски про­це­ду­ри? Не­ка нé од­бе­ле­жат си­те ка­ко за­раз­ни и не­ка нé ста­ват во то­та­лен ка­ран­тин.

6. Да­ли се­га ко­га Ми­ло­ше­виќ пот­пи­ша ка­пи­ту­ла­ци­ја пред НАТО, ис­ти­те што пе­е­ја по мос­то­ви­те и плош­та­ди­те, ќе про­дол­жат да пе­ат во сла­ва на “по­бе­да­та” и “ми­рот­ворс­тво­то” на го­ле­ми­от вожд. Или, ќе пе­ат на ра­бот­ни­те ак­ции што ќе ги ор­га­ни­зи­ра­ат за об­но­ва на зем­ја­та ко­ја, ако Ми­ло­ше­виќ се свес­те­ше по­ра­но, и не мо­ра­ше да би­де раз­ур­на­та. Или, ќе пе­ат, пов­тор­но за ина­ет на За­пад, кој пр­во го прог­ла­си Ми­ло­ше­виќ за во­ен злос­тор­ник, а се­га ќе пре­го­ва­ра со не­го.