1. Ми­нис­те­рот за внат­реш­ни ра­бо­ти Пав­ле Тра­ја­нов тре­ба да из­ле­зе и јав­но да се из­ви­ни за ап­се­ња­та. “Из­ви­не­те, вие кра­дев­те, а јас сум ви­но­вен!”
Ве­лат де­ка кај лу­ѓе­то зав­ла­де­але страв и тре­пет. Си­ро­маш­ки­те! Из­не­на­де­ни се. Пра­веа што са­каа, а ни­кој ниш­то не им пра­ве­ше.
Со го­ди­ни си­те збо­ру­ва­ме де­ка мно­гу се кра­де, де­ка не се пла­ќа­ат да­но­ци, де­ка има ор­га­ни­зи­ран сто­пан­ски кри­ми­нал и се­га ко­га поч­наа да фр­чат кри­вич­ни при­ја­ви и прит­во­ри, ќе ги жа­ли­ме тие што нé кра­де­ле со го­ди­ни. Ма­ке­дон­ска ра­бо­та. Уш­те да со­би­ра­ме доб­ро­во­лен при­лог, да им но­си­ме ци­га­ри в зат­вор. Не­ма­ат па­ри.
Ап­се­ња­та би­ле мо­ти­ви­ра­ни од по­ли­тич­ки ре­ван­ши­зам. Ка­ко? Па не­ли са­ми­от Бран­ко Цр­вен­ков­ски ка­ко пре­ми­ер има­ше еден ис­то­ри­ски го­вор во Соб­ра­ни­е­то, ко­га приз­на де­ка има ок­то­под и нај­а­ви бор­ба про­тив не­го, па ма­кар бил и од “све­ти СДСМ”. Што е за пра­во, си­те му ап­ла­у­ди­рав­ме. Ар­но ама, Бран­ко не ус­пеа да ги уап­си свет­ци­те. Да нап­ра­ве­ше ба­рем че­ти­ри – пет вак­ви спек­та­ку­лар­ни ап­се­ња, мо­же­би не­ма­ше и да ги из­гу­би из­бо­ри­те. Оти, на бра­нот на про­ме­ни­те одеа и ве­ту­ва­ња­та за рас­чис­ту­ва­ње со ор­га­ни­зи­ра­ни­от кри­ми­нал. А со апе­ли, кри­ми­нал­ци­те не се оп­ра­ва­ат.
Бран­ко му ка­жа на Љуб­чо де­ка има ок­то­под, па овој ре­ши да го ло­ви. Са­мо да не за­бо­ра­ви де­ка пред ре­конс­трук­ци­ја­та ги опо­ме­на ми­нис­три­те во не­го­ва­та вла­да да ре­шат да­ли ќе ми­нис­тру­ва­ат или ќе си го те­ра­ат при­ват­ни­от биз­нис. Оти, до­де­ка Пав­ле ги чис­ти пипалата на Бран­ко, не­кои Љуб­чо­ви ок­то­под­чи­ња на­ме­ра­чи­ле да ја ку­пат це­ла Ма­ке­до­ни­ја. Па пос­ле пак на­ро­дот ќе се па­ли на про­ме­ни. И не­кој друг Пав­ле на Бран­ко ќе мо­ра пов­тор­но да се из­ви­ну­ва ко­га ќе ап­си.
Има два на­чи­на да се спа­си­ме од “те­ро­рот” на по­ли­ци­ја­та. Нај­де­мок­рат­ски е кри­ми­нал­ци­те са­ми да си се при­ја­ву­ва­ат за ап­се­ње. Та­ка не­ма да се пла­шат и мир­но ќе спи­јат. Вто­ри­от на­чин е да се во­ве­де ин­сти­ту­ци­ја­та “пар­ти­ски иму­ни­тет”. Овие “на­ши­ве” не ги ап­си­ме, заш­то се на­ши. Дру­ги­те не ги ап­си­ме, за да не нé об­ви­нат за по­ли­тич­ки ре­ван­ши­зам. Не­ка му ја мис­лат оние што не се чле­но­ви на пар­ти­ја. Тие не сме­ат да кра­дат.

2. Мо­то­то на Ма­ке­до­ни­ја е: “Не­ма ден без скан­дал!” Кол­ку сме, тол­ку сме, ама ток­му сме за скан­да­ли. Ма­ли, ама про­дук­тив­ни.
Во оваа др­жа­ва ни ар­хи­е­пис­коп не мо­же да ум­ре, без да из­бие скан­дал. Во Ма­ке­до­ни­ја, зем­ја на црк­ви, сред­но­ве­ков­но бо­гат­ство, фрес­кос­ли­кар­ство, нај­ста­ри ико­ни, копаници и на ве­ли­чес­тве­ни ол­та­ри, пог­ла­ва­рот на црк­ва­та за ко­ја ба­ра­ме и ме­ѓу­на­род­но приз­навање ќе по­чи­ва во ка­ра­би­на, пок­рај не­мал­те­ри­са­ни­те ту­ли, ске­ли­ња­та и ча­ка­лот.
Из­бор­на­та тр­ка за прет­се­да­тел на др­жа­ва­та сé уш­те офи­ци­јал­но не поч­на­ла. Тр­ка­та за нов пог­ла­вар на МПЦ за­поч­на на гра­ди­лиш­те­то во се­ло Ра­ди­ша­ни. И зем­ни­от и ду­хов­ни­от во­дач ќе тре­ба да се из­бе­рат за че­ти­ри ме­се­ци. Прем­но­гу за кон­су­ми­ра­ње. Не знае чо­век кои из­бо­ри ќе би­дат по­ин­те­рес­ни.

3. Слу­ча­јот “Ох­рид­ско ле­то” е ре­шен праг­ма­тич­но. Кој са­ка да би­де пок­ро­ви­тел, ќе тре­ба да пла­ти. Из­но­сот ќе го ут­вр­ди до­пол­ни­тел­но Уп­рав­ни­от од­бор на фес­ти­ва­лот. Чек на ра­ка, Ма­ра за ра­ка.
Со из­бо­рот на св. Кли­мент за пок­ро­ви­тел на “Ох­рид­ско ле­то”, ре­ше­ни се си­те евен­ту­ал­ни проб­ле­ми око­лу фи­нан­си­ра­ње­то. Ако не се по­ја­ви ни ­е­ден пок­ро­ви­тел што мо­же со че­кот да му кон­ку­ри­ра на све­те­цот – не­ма гај­ле. Еден е Гос­под. Гос­под ќе пла­ти.
И о­а­на­ка во об­лас­та на кул­ту­ра­та во др­жа­ва­та, ра­бо­ти­те се ме­ну­ва­ат. Ми­нис­те­рот Ди­мит­ров пра­ви кул­тур­на ре­во­лу­ци­ја. Со шу­пел­ка.

4. Прет­се­да­те­лот Гли­го­ров пак ја спа­су­ва Ју­гос­ла­ви­ја. Клин­тон збо­ру­ва­ше за Ма­ке­до­ни­ја, Гли­го­ров збо­ру­ва­ше за ин­тег­ри­те­тот на Ју­гос­ла­ви­ја. Ре­џеп Меј­да­ни збо­ру­ва­ше за зна­че­ње­то на Ма­ке­до­ни­ја за ми­рот во ре­ги­о­нот, а Гли­го­ров за де­мок­ра­ти­зи­ра­ње на Ју­гос­ла­ви­ја.
Ка­ри­е­ра­та ка­ко прет­се­да­тел на Ма­ке­до­ни­ја, Ки­ро Гли­го­ров ја за­поч­на со спа­су­ва­ње на Ју­гос­ла­ви­ја. Кру­гот се зат­во­ра, па и се­га, на кра­јот од ка­ри­е­ра­та, ма­ке­дон­ски­от прет­се­да­тел ја спа­су­ва Ју­гос­ла­ви­ја. Со ог­лед на тоа што сé се слу­чу­ва­ше со Ју­гос­ла­ви­ја во ме­ѓув­ре­ме, не­ка про­дол­жи и по­на­та­му да ја спа­су­ва.

5. Как­ви се тие не­до­вет­ни асо­ци­ја­ции со пре­ми­е­рот на Па­пуа Но­ва Гви­не­ја кој си дал ос­тав­ка, от­ка­ко го приз­нал Тај­ван? Па Ма­ке­до­ни­ја не е Па­пуа Но­ва Гви­не­ја.