1. Зош­то Вла­да­та са­ка да нé спо­ре­ду­ва со Тај­ван, па ни ве­ли де­ка ако Тај­ван е чу­до во Ази­ја, Ма­ке­до­ни­ја ќе ста­не чу­до во Ев­ро­па. Па ние и она­ка сме ве­ќе чу­до од др­жа­ва. Еве, це­ла не­де­ла прет­се­да­те­лот Гли­го­ров ни бе­ше во Гер­ма­ни­ја, пре­ми­е­рот Ге­ор­ги­ев­ски, за­ед­но со пар­тне­ри­те Ту­пур­ков­ски и Џа­фе­ри, во Тај­ван, а зем­ја­та ус­пеш­но си фун­кци­о­ни­ра­ше. Ду­ри, и без нив Ку­ма­но­во ста­на поз­на­то во све­тот, па се­га ќе си кон­ку­ри­ра со Бла­це. Зош­то ние без пот­ре­ба да се гри­жи­ме за Ма­ке­до­ни­ја, ко­га НАТО е по­доб­ро пла­тен за тоа.
Ко­га ве­ќе сé се слу­чу­ва без наше вли­јание, зош­то во­оп­што ра­ко­водс­тво­то да се вра­ќа до­ма. Гли­го­ров мо­же да се раз­бе­ре. Има за­ка­жа­но со Ол­брајт. Ама Љуб­чо, Ци­ле и Ар­бен мо­жев­ме ко­мот­но да ги ос­та­ви­ме во Тај­ван. Тука им е по­у­ба­во. Со нив има и до­вол­но сто­панс­тве­ни­ци, па мо­жат да фор­ми­ра­ат вла­да во ег­зил. Си­гур­но по­ус­пеш­но фун­кци­о­ни­ра­ат во Тај­пеј от­кол­ку во Скоп­је. Тука Тај­ван­ци­те ги смес­ти­ја во ист хо­тел, па мо­раа се­кој­днев­но да би­дат за­ед­но. А и ме­ѓу­себ­но­то оз­бо­ру­ва­ње им бе­ше отеж­на­то, заш­то не беа си­гур­ни кој од де­ле­га­ци­ја­та на чи­ја стра­на е.
Пе­нов не мо­ра да го по­ви­ку­ва­ат. Тај­пеј е сре­ден и не­ма пот­ре­ба да ор­га­ни­зи­ра ак­ции за чист гла­вен град. Са­во ќе им ја во­ди по­ли­ти­ка­та, Дос­та ќе раз­мес­ту­ва кад­ри, Кљу­сев ќе во­ди смет­ка да­ли пр­ви влег­ле аме­ри­кан­ски­те ма­рин­ци од Гр­ци­ја или “апа­чи­те” од Ал­ба­ни­ја… Ако ос­та­не по­дол­го во стран­ство, пре­ми­е­рот ќе се из­не­на­ди ко­га ќе се вра­ти до­ма. Љуб­чо во зем­ја­та на чу­да­та.

2. Тај­ван­ци­те им пра­ват не­ве­ро­јат­но го­ле­ма чест, та­ка што трој­ка­та мо­же доб­ро да се вкло­пи и да ја ос­та­ви­ме во Тај­ван. Ци­ле им ли­чи на Бу­да. Во Ма­ке­до­ни­ја рет­ко кој му ве­ру­ва за ми­ли­о­ни­те до­ла­ри и ил­јад­ни­ци­те вра­бо­ту­ва­ња, а та­му, ако е Бу­да, са­ка­ле или не, мо­ра да ве­ру­ва­ат во не­го. Џа­фе­ри и во Тај­пеј муд­ро мол­чи, та­ка што кај Ки­не­зи­те мо­же да по­ми­не ка­ко Кон­фу­чиј. А Љуб­чо ќе го при­фа­тат ка­ко пос­лед­ни­от ки­не­ски цар, заш­то си­те са­ка­ат да се сли­ка­ат со не­го. Ду­ри и г-ѓа Сне­жа­на не­ма ниш­то про­тив да ос­та­не. Ко­ја не би са­ка­ла, ко­га има трет­ман на ки­не­ска ца­ри­ца.

3. За да не ри­зи­ку­ва­ат прем­но­гу со про­ек­тот “Ма­ке­до­ни­ја”, Тај­ван­ци­те не би тре­ба­ло мно­гу да го слу­ша­ат Ту­пур­ков­ски, кој ре­шил да им ис­пра­ти 10.000 ра­бот­ни­ци од кај нас, да ра­бо­тат та­му. Ќе ги рас­и­пе­ме лу­ѓе­то. Што уба­во си ра­бо­тат се­ко­ја вто­ра са­бо­та, но би­деј­ќи им е здо­дев­но до­ма, ќе одат на ра­бо­та се­ко­ја са­бо­та. Не ба­ра­ат од­мор. Има­ат осум де­на праз­ни­ци, ама дос­та им се три­те де­на за ки­не­ска Но­ва го­ди­на. И за­мис­ле­те ко­га ќе им се по­ја­ват на­ши­те нев­ра­бо­те­ни што ба­ра­ат ра­бо­та. Ка­мо 1 Мај и вто­ро­мај­ски из­лет, ка­мо спо­ју­ва­ње за Илин­ден – це­ла не­де­ла, ка­мо ми­ни-од­мор од 10 де­на за Но­ва го­ди­на и Бо­жик, па цел ме­сец го­ди­шен од­мор, мал­ку на ни­ва, мал­ку во Ох­рид, па Жив­ко То­лев­ски со пра­ва­та за ра­бот­ни­ци­те…
За­тоа, нај­доб­ро е, ако му го мис­ли­ме доб­ро­то на Тај­ван, ни­ко­го да не ис­пра­ќа­ме та­му. А тие, ако ни се вис­тин­ски при­ја­те­ли, ка­ко што се прет­ста­ву­ва­ат, не­ка ни ис­пра­тат ед­но 200-300 ил­ја­ди Ки­не­зи. Па тие не­ка ни нап­ра­ват фаб­ри­ки, не­ка ни по­се­ат ориз, не­ка ни ги спа­ку­ва­ат пи­пер­ки­те и до­ма­ти­те, не­ка ни го­јат сви­њи и не­ка ни го про­да­ва­ат јаг­неш­ко­то ме­со.
А ние ќе им ја др­жи­ме вра­та­та от­во­ре­на. Заш­то ве­лат де­ка Ма­ке­до­ни­ја ќе им би­ла вра­та кон Ев­ро­па. Тоа што ве­ќе има­ат тр­гов­ски прет­став­ниш­тва во Авс­три­ја, Фран­ци­ја, Гер­ма­ни­ја, Пол­ска, Ун­га­ри­ја, Ита­ли­ја, Хо­лан­ди­ја, Пор­ту­га­ли­ја, Ру­си­ја, Шпа­ни­ја, Швед­ска, Ве­ли­ка Бри­та­ни­ја и во Тур­ци­ја, не зна­чи де­ка Ма­ке­до­ни­ја не им е пот­реб­на. Тие се ве­ќе вле­зе­ни во Ев­ро­па и та­му пра­ват па­ри. Ние не тре­ба ниш­то да ра­бо­ти­ме. Са­мо да ја ни­ша­ме вра­та­та. Бел­ки тоа ќе го на­у­чи­ме за да зе­ме­ме пла­та.

4. До­де­ка го пи­шу­вам ова, ме ја­де јан­ѕа де­ка неш­то се ис­ком­пли­ци­ра­ло со по­се­та­та. Да не сме ја зез­на­ле ра­бо­та­ва со до­ма­ќи­ни­те? По­ми­наа ве­ќе три ча­са, а де­ле­га­ци­ја­та не до­би­ла нов по­да­рок.

5. Сé неш­то ми е страв де­ка, се­пак, ќе ги зез­не­ме Тај­ван­ци­те. Ете, во чет­вр­то­кот, пред Прет­се­да­тел­ска­та па­ла­та про­тес­ти­ра­ше опо­зи­ци­ја­та, по­ра­ди 300 ми­ли­о­ни што Вла­да­та ќе ги да­де за Бал­ка­нот. Љуб­чо не се пот­ре­се мно­гу, заш­то де­монс­тра­ци­и­те беа смеш­ни во од­нос на ле­ген­дар­ни­те ВМРО-вски ос­во­ју­ва­ња на Соб­ра­ни­е­то пред не­кол­ку го­ди­ни. Плус тоа, си­гур­но им ги бе­ше на­мес­тил Ти­то Пет­ков­ски. Не­го­во­то по­ја­ву­ва­ње на те­ле­ви­зи­ја во Скоп­је со кри­ти­ка до Вла­да­та што во теш­ки вре­ми­ња ше­та низ Тај­ван, ги пот­тик­на сим­па­ти­зе­ри­те на СДСМ во Тај­пеј да се по­бу­нат про­тив ве­ту­ва­ње­то па­ри што тре­ба да стиг­нат во Ма­ке­до­ни­ја.
СДСМ беа – га­рант! На гла­ви­те имаа вр­за­но жол­ти ма­ра­ми.

6. Има уш­те ед­на ра­бо­та што ни е за­ед­нич­ка со Ки­не­зи­те од Тај­ван. Во Тај­пеј, за ина­ет на Ма­ле­зи­ја, се гра­ди згра­да ви­со­ка 106 ка­та. За да не се фа­лат со­се­ди­те де­ка нив­на­та 104-кат­ни­ца во Ку­а­ла Лум­пур е нај­ви­со­ка.

7. Ду­ри и во Тај­ван ја да­доа нај­а­ва­та на срп­ска­та те­ле­ви­зи­ја, ко­га спи­кер­ка­та про­чи­та де­ка по­бе­ди­ла по­ли­ти­ка­та на Ми­ло­ше­виќ. Уш­те кол­ку вак­ви по­бе­ди ќе му тре­ба­ат на срп­ски­от на­род да го со­бо­ри Ми­ло­ше­виќ од власт, или и на­та­му ќе про­дол­жат со не­го во но­ви и но­ви по­бе­ди.