Radovani nuk mund të marrë pension sepse nuk ka përvojë pune dhe ata nuk mund të fitojnë të drejtën e mbrojtjes sociale dhe pensionit social sepse kanë tokë në emrin e tyre.

“Unë nuk kam një ditë të vetme përvojë pune, kur isha i ri kam punuar si punëtor ndërtimi privatisht. Unë nuk jam më i aftë për asgjë. Gjyshja ime dhe unë jemi shumë të sëmurë, dhe ata nuk na japin ndihmë sociale sepse kemi një vend që nuk mund ta punojmë. Ne nuk kemi një traktor dhe nuk kemi para për të paguar dikë tjetër që të punojë për ne. Lërojmë vetë me një gomar, gjithashtu kemi një karrocë që e tërheq, kështu që mbledhim sanë dhe sjellim ujë që lopa të mbijetojë disi ”, thotë Radovani, i cili ngre trikon e tij dhe na tregon një rritje në bark në madhësi të topit , dhe thotë se ka katër prej tyre në trup. Për shkak të sëmundjes, është e vështirë të lëvizësh, kështu që ai mbështetet në një shkop.

Gruaja e tij Borjanka shton se ndërsa ishin të shëndetshëm nuk prisnin askënd për t’i ndihmuar, por tani që ata janë plakur dhe forca e tyre është zbehur, ata nuk janë aq të fuqishëm sa të merren vetë me problemet e përditshme. Ajo i mbijetoi një goditje në tru disa vjet më parë dhe ishte në shtrat për një vit, por u shërua aq sa i duhej.

“Ne nuk jemi të mirë për asgjë, jemi të dy të sëmurë, një ditë do të vuajmë për bukë. Ai është në gjendje të rëndë, ashtu si unë.  Kemi nevojë për operacion, dhe nuk kemi as para për të shkuar te mjeku. Nuk mund të ngremë asgjë të vështirë. “Ne shkojmë dhe mbledhim fruta pylli dhe pastaj i shesim për të blerë kripë dhe sheqer.”

Si rezultat i varfërisë dhe sëmundjeve, koha në jetën e tyre duket se është ndalur në shekullin e kaluar. Shtëpia nuk ka kuzhinë ose banjo. Shtëpia është e vjetër dhe e rrënuar, kulmi rrjedh, tavani i dhomës në të cilën ata jetojnë është i çarë dhe mund të bjerë në çdo moment. Mobiljet janë të pakta dhe të vjetra, ndërsa soba me dru më shumë bën tym sesa ngroh.

Dimkovski jeton në një shtëpi të rrënuar që po shkatërrohet. “Ne lërojmë vetë me një gomar, gjithashtu kemi një karrocë që e tërheq dhe me të mbledhim sanë dhe sjellim ujë që lopa të mbijetojë disi”, thotë Radovan, i cili për shkak të sëmundjes gjithashtu ka vështirësi në lëvizje, kështu që mbështetet në një shkop . (Foto: SDK.MK)

“Çfarë na mungon?! Gjithçka! Nuk ka asgjë që nuk na mungon. Nuk kemi asgjë përveç dy shtretërve të hekurt dhe një komode të thyer. Shtëpia është e rrënuar. Tavani në dhomë sapo ka rënë, ai do të na mbulojë një ditë kur do të fillojë të bjerë shi dhe borë. Soba është djegur, ne nuk kemi asgjë për të ngrohur. “Mbledhim mbeturina sepse nuk kemi dru,” tha Radovan i zhgënjyer, me lot në sy.

Këta njerëz të pafuqishëm të lënë që të kujdesen për veten e tyre, shpesh duke porositur miell dhe sende të tjera të domosdoshme nga shoferët e furgonit që shkon çdo ditë në fshat ose nga fqinjët e tyre, pasi ata rrallë shkojnë në qytet.

“Gjendja e tyre nuk është askund, nuk ka kush t’i ndihmojë. Ata vuajnë shumë. “Prej nesh kërkojnë t’i blejmë kur kanë nevojë për diçka, dhe kur nuk kanë para me një koleg, ne shtojmë aq sa kemi nevojë, ndihmojmë, por kjo nuk është një zgjidhje, ata kanë nevojë për të ardhura të qëndrueshme, edhe nëse janë minimale”, tha një nga shoferët që gjetëm në fshat.

Çifti thotë se herë pas here marrin ndihmë nga Komuna e Staro Nagoricane dhe Kryqi i Kuq, kryesisht për ushqim, por kjo nuk mjafton për të përmbushur nevojat e tyre të përditshme.

Kryetarja e Komunës së Staro Nagoricane, Zhaklina Jovanovska, thotë se ajo është e njohur me rastin, sepse ka ndihmuar familjen personalisht dhe përmes Komunës, por ata nuk janë në gjendje të bëjnë asgjë më shumë se kaq, sepse bashkëshortët kanë një pengesë ligjore për të ushtruar të drejtën e mbrojtjes sociale.

“Ne mund t’u japim atyre një ndihmë financiare një herë dhe një paketë ushqimore dhe ne e bëjmë atë rregullisht. Sidoqoftë, Komuna nuk ka autoritet t’u sigurojë atyre ndihmë sociale ose pension. “Opsioni i vetëm, të cilin ne ua treguam atyre, në mënyrë që ata të ushtrojnë të drejtën e ndihmës është që t’ia japin pronën vajzës së tyre, pas së cilës gruaja që plotëson kushtet do të marrë pension social, nuk ka zgjidhje tjetër”, tha Jovanovska.

Këta dy njerëz të munduar dhe të rraskapitur i bëjnë thirrje shtetit që të gjejë një mënyrë për t’i ndihmuar ata, dhe të gjithë njerëzve njerëzorë dhe qëllimmirë të dhurojnë një sobë dhe orendi të përdorura, si dhe materiale ndërtimore për të riparuar shtëpinë, për të kaluar dimrin, i cili në fshatin malor është shumë i ashpër dhe i gjatës.

S. NIKOLIQ