Дваесетина лица со посебни потреби и нивните семејства од иницијативата „5 до 12“ утрово поставија камп во паркот Жена Борец спроти Собрание, со порака дека се тука за да ги видат политичарите и надлежните и да ги чујат нивните проблеми. Ова е втор пат лицата со посебни потреби и нивните семејства да кампуваат спроти Собрание. Кампот за прв пат го поставија минатиот месец и најавија дека секој месец на 20-ти ќе излегуваат и кампуваат сè додека не бидат исполнети нивните барања за законски измени со кои овие луѓе полесно ќе ги остварат своите права.

Сузана Стојановска, од здружението за лица со Даунов синдром „Трисомија 21“, мајка на дете со Даунов синдром, вели дека овој пат има многу повеќе здруженија на лица со посебни потреби што им даваат поддршка и дека засега никој од политичарите сè уште не ги посетил.

„Засега е мирно, никој сè уште не не посети. Но, очекуваме дека до понеделник повторно ќе дојдат политичарите да ги чујат нашите проблеми, како што беше минатиот пат. Овој пат имаме поддршка од многу повеќе здруженија, а до крајот на денот очекуваме и од другите градови да дојдат лица со посебни потреби и нивните семејства да нè поддржат“, вели Стојановска.

Неколку здруженија на лицата со посебни потреби кампуваа пред Собранието и минатиот месец, кога собраа 30.000 потписи за поддршка на низните предлози за законски измени. (Фото: Ѓ. Личовски)

Лицата со посебни потреби бараат измена на повеќе закони од областа на социјалната и здравствената заштита, за да се олесни начинот на кој ќе ги остварат своите права. Тие минатиот месец додека кампуваа спроти Собрание почнаа акција за собирање потписи за нивната граѓанска иницијатива за за законски измени и за пет дена собраа над 30.000 потписи.

Од граѓанската иницијатива „5 до 12“ велат дека во тек е дефинирање на барањата за законски измени, кои ќе ги достават до Собранието и до новата Влада.

Стојановска објаснува дека укинувањето на старосната граница од 26 годишна возраст во законите за здравствена и социјална заштита, со која сега лицата со посебни потреби се дискриминирани и по навршување на таа возраст немаат право на бесплатни лекови и посебен паричен додаток, е само едно од многуте барања за законски измени.

„Овој пат кампот го организиравме со повеќе содржини со работилници за анимација на децата. Сакаме да порачаме дека ќе бидеме овде и дека нема да се откажаеме од остварување на нашите барања“, вели Стојановска.

Суарет Алшат, кој има 31 година и има попреченост со видот, рече дека е гласноговорник од иницијативата „5 до 12“. Тој со расположен тон рече дека е ова позитивен ден во кој децата и возразните кои имаат проблем со каква било попреченост покажуваат дека можат и умеат. „Не сме овде да бараме рамо за плачење, туку да ги повикаме институциите на системот и јавноста да не види, да ги види нашите можности, да ја разбере нашата приказна за да дојдеме до посакуваните системски решиенија. Ги охрабруваме политичарите и идната влада да дадат имапкт на нашите барања“, рече Суарет зборувајќи за правата во образованието, здравството и во социјалата.

Родителот Зоран Мијалков кој има дете со аутизам порача дека тие нудат заедништво, нешто што и фали на оваа земја. „Сплотени во проблемите нудиме концепт на заедничко решавање на проблемите на овие деца и возрасни кои бараат шанса. Заедно со нив, ние не седиме и да чекаме, туку ние нудиме и решенија, па затоа и петицијата што ја организиравме неодамна беше само за да се покажеме дека ние во еден ден можеме да ги собереме потребните потписи за менување на законите. Но, зошто, кога ги имаме 120-те пратеници. Тие треба да се овде со нас, и сите заедно да придонесеме за подобро општетство за сите нас“, рече Мијалков, со верба дека проблемите на нивните деца мора да се решат, зашто по заминувањето на родителите без центри за грижа тие деца нема каде да одат.

Мајката на дете со попреченост Жижа Бејковска рече:„Доста веќе со таа дискриминација, и на децата од градинки па натаму, но и на родителите. Ние сме дискриминирани зашто едноставно во нашите семејства, поради немањето системски решенија едниот родител мора да седи дома и да не работи, грижејќи се за детето“.