Вселенско летало на НАСА испиша историја со тоа што го преживеа најблиското приближување до Сонцето. Научниците добија сигнал од соларната сонда Паркер изутринава откако таа беше без комуникација неколку дена за време на жешкото прелетување. НАСА соопшти дека сондата била безбедна и работи нормално откако поминала на само 6,1 милиони километри од површината на Сонцето.
Сондата падна во надворешната атмосфера на нашата ѕвезда на 23 декември, трпејќи ги бруталните температури и екстремното зрачење во потрагата да се подобри нашето разбирање за тоа како функционира Сонцето. НАСА потоа нервозно чекаше сигнал, кој се очекуваше во 6 часот на 28 декември. Движејќи се до 692.000 км на час, леталото издржа температури до 980 степени Целзиусови, според веб-страницата на НАСА.
„Оваа студија на Сонцето одблиску ѝ овозможува на соларната сонда Паркер да преземе мерења кои им помагаат на научниците подобро да разберат како материјалот во овој регион се загрева до милиони степени, да го следи потеклото на сончевиот ветер (континуиран проток на материјал кој бега од Сонцето) и открие како енергетските честички се забрзуваат до брзината на светлината“, велат од агенцијата.
Д-р Никола Фокс, шеф за наука во НАСА, изјави: „Со векови, луѓето го проучувале Сонцето, но не ја доживувате атмосферата на едно место додека навистина не отидете и го посетите. И така, не можеме навистина да ја доживееме атмосферата на нашата ѕвезда освен ако не прелетаме низ неа“.
Соларната сонда Паркер беше лансирана во 2018, упатувајќи се кон центарот на нашиот Сончев систем. Веќе помина покрај Сонцето 21 пати, приближувајќи се сè поблиску, но посетата на 23 декември беше рекордна. При најблискиот пристап сондата беше на 6,1 милиони километри од површината на нашата ѕвезда. Тоа можеби не звучи толку блиску, но д-р Фокс го стави во перспектива.
„Ние сме оддалечени 93 милиони милји од Сонцето, така што ако ги ставам Сонцето и Земјата на еден метар оддалеченост, Сончевата сонда Паркер е 4 сантиметри од Сонцето – така што стварно е блиску“.
Сондата издржа температури од 1.400 Целзиусови степени и радијација што можеше да ја загрози вградената електроника. Беше заштитена со јаглеродно-композитен штит со дебелина од 11,5 см, но тактиката на леталото беше брзо влегување и излегување. Всушност, се движеше побрзо од кој било објект направен од човек, достигнувајќи 692.000 км на час – што е еквивалент на лет од Лондон до Њујорк за помалку од 30 секунди.
