Бегството на Назиф Муслија, 50-годишникот од македонско потекло, кој е одговорен за убиството на неговата сопруга, Саџиде Муслија, што се случи на 3 декември во Пјанело Валесино ди Монте Роберто во италијанската провинција Анкона, траеше нешто повеќе од 30 часа. Мажот, кој избегал во својот бел „смарт“, бил пронајден од карабинерите како лежи на земја, тешко повреден, во шума во селцето Бракано ди Мателика, Мачерата. Мажот наводно се обидел да се самоубие, но околу 16:30 часот ловџија кој бил во областа го забележал и го спасил пред да крене тревога.
Јавното обвинителство на Анкона, кое ќе наложи обдукција на телото на жената, издаде меѓународна потерница против мажот, обвинет за тешко убиство со умисла. По денот на претреси, карабињерите од Одделот за истражувања се вратија во куќата каде што живееше жената – пронајдена мртва на креветот со силни удари во черепот и градите – во потрага по микроскопски траги и предметот што нејзиниот сопруг би го користел за да ја убие. Војската заплени железна цевка од градилиштето на која би имало траги од крв и која сега ќе биде предмет на анализа.
Ова убиство на жена следи откако на 26 ноември, италијанскиот парламент го прогласи фемицидот, односно убиството на жена мотивирано од полот, за посебно кривично дело за кое ќе се добива доживотна затворска казна. Отсега, секое убиство на жена мотивирано од нејзиниот пол ќе се смета за фемицид. Законот симболично беше усвоен на денот посветен на елиминирањето на насилството врз жени низ светот. Италија стана една од ретките држави која го прогласила ова злосторство за посебно кривично дело. Во Европска Унија, ваков закон постои само уште во Хрватска, Кипар и Малта.
Во меѓувреме, додека се истражува најновото убиство, постои контроверзност околу патот што требало да го помине Муслија во едногодишниот Центар за машки сторители на насилство. Пат поврзан со неговата спогодба за признавање вина до една година и десет месеци затвор за нападите и малтретирањето на неговата сопруга. Тој имал една година да го спроведе курсот откако казната станала правосилна во септември 2025: требало да има состаноци на секои две недели во вкупно времетраење од 60 часа. Сепак, адвокатот на мажот, Антонио Гаљарди, рече дека „немаше место во наложното здружение за состаноци“.
Интервенираше и главната државна обвинителка во Анкона, Моника Гарули, која зборуваше за „приказна што остава горчлив вкус во устата“.
„Не можете да ги третирате сите случаи на насилство на ист начин. Верувам дека овој случај би заслужил брза постапка, што во овој случај го немаше“, рече Гарули. „Мислам дека кога идентификувате структура посветена на процесот на закрепнување, за да ја избегнете опасноста од рецидивизам, треба да разберете каква е опасноста од рецидивизам и да ги разликувате патеките според сериозноста на фактите“.
Дури и Центарот против насилство во Анкона, преку гласот на претседателката на здружението Роберта Монтеново, повикува на посоодветни мерки: „Треба да се направи проценка на ризикот во очекување на можна ескалација на однесувањето во негативна смисла. Дури и додека се чека каков било вид пат, треба да се предвидат мерки“.
