Тенорот Благој Нацоски од Џенова, Италија диригентката Елена Митревска од Овиедо, Шпанија и диригентот Виктор Митревски од Виена, Австрија периодов кога сето внимание е фокусирано на пандемијата со коронавирусот, онлајн ја изведоа македонската песна „Што ми е мило“.

Музичките уметници со врвни кариери, Нацоски и сестрата и брат Митревски се први братучеди, а во разговорот со САКАМДАЖАМ.МК откриваат дека нивните баба и дедо Елена и Панче Митревски припаѓаат на првата генерација членови на Хорот на Македонската опера и балет. Лидија Нацоска, мајката на Благој, е поранешна солистка во Националната опера и балет (НОБ), а роднини се и со браќата музичари Милан и Тодор Завкови.

„Мислам дека беше навистина тешко да не се роди љубовта за музиката во нашето семејство. Отсекогаш се ‘дишеше’ музика, особено онаа оперската. Јас лично, никогаш не се досадував од раскажувањата на нашата баба Елена за сите случувања во Операта уште од 1947. Некои приказни дури ми беше интересно да ги слушнам и по неколку пати. Веројатно, баба Елена е најголемиот ‘виновник’ што ние тројцата сега работиме во оперскиот свет. Таа заедно со нашиот дедо ги живееле почетоците на македонската оперска сцена кога ентузијазмот бил висок до ѕвездите, и токму тој ентузијазам ни го пренесе на мене, Елена и Виктор“, вели Нацоски.

Елена додава: „Фактот што има толку многу музичари во нашата фамилија, нас како трета генерација, од деца нѐ мотивирало. Уште како мали почнавме да го откриваме оперскиот свет (посетувајќи проби и претстави во НОБ), така знаеме многу приказни од пејачи, диригенти, опери од нејзиното време, и нашите родители нѐ запишаа во нижото музичко училиште. Сите овие нешта беа јасен патоказ дека сакаме да се развиваме како музичари“.

Оперскиот пејач Благој Нацоски и сестрата и брат, диригентите Елена и Виктор Митревски, се први братучеди, потекнуваат од музичко семејство, и имаат завидни кариери во Италија, Шпанија и во Австрија. (Фото: Приватна архива)

Виктор, кој 12 години живее во Виена, вели дека секоја нивна средба уште додека живееле во Скопје ја поминувале со пеење и со свирење. „Што ми е мило” е само една од песните што ги пееле. Репертоарот е широк, од Бах преку Верди па сѐ до народните македонски песни.

Овој аранжман на „Што ми е мило” е откритие на Благој, вели Елена. Песната е препеана од женска група од САД, „Пенивислерс“ (The Pennywhistlers), многу им се допаднала и често ја пеат. Секоја прилика кога се заедно, се свири и пее, вели таа, најчесто класична музика.

„Замислете, песната ја научивме од една група од САД, која била многу популарна во 1960-те години. Од истата може да најдете барем 3 различни изведби со нас тројцата на социјалните мрежи. Инаку да, репертоарот ни е навистина доста обемен. За жал, се‘ уште не сме настапиле во некоја оперска куќа тројцата заедно, освен два рецитали (во Скопје и Битола) со мене и Виктор на пијано“, вели Нацоски.

Музичарите ни рекоа дека ја користат секоја прилика да се видат, без разлика дали е тоа во Скопје, Овиедо, Џенова или Виена. Виктор досега имал настапи со Елена и со Благој, но сите заедно сѐ уште не.

„Бидејќи Елена и јас сме диригенти, еден од нас ќе треба сепак да ужива во публиката“, вели Виктор, а Елена се надоврзува: „Последниве години е потешко да се погодиме тројцата во ист град. Се надевам дека тоа ќе се случи скоро. Што се однесува до заедничка соработка, двајца диригенти не можат да делат ист пулт (ха, ха)“.

„Во последниве години обврските чинат да се гледаме поретко, додека и Елена живееше во Виена, а јас во Рим, се гледавме многу почесто. Јас знаев и помеѓу два лета на Виенскиот аеродром да отидам до град, да се напијам кафе со нив и потоа да си заминам. Не се сложувам со нив двајца дека не можат да делат ист пулт (се смее), јас мислам дека може да смислиме нешто во тој поглед“, вели тенорот.

Виктор е во Виена од 2008, кога заминал таму за студиите по диригирање. Поради актуелната ситуација со коронавирусот, откажани се 12 проекти на кои требал да работи пролетва.

„Уште како мали почнавме да го откриваме оперскиот свет (посетувајќи проби и претстави во НОБ), така знаеме многу приказни од пејачи, диригенти, опери од нејзиното време, и нашите родители нѐ запишаа во нижото музичко училиште. Сите овие нешта беа јасен патоказ дека сакаме да се развиваме како музичари“, велат братучедите Благој, Елена и Виктор. (Фото: Приватна архива)

„Предноста на слободното време кое сега го имам во изобилство е тоа што станав подобар готвач, повеќе читам и секојдневно откривам нови места во Виена низ секојдневните прошетки. Конкретно во Австрија, за среќа, пандемијата од ден на ден се намалува со брзо темпо, а со тоа и мерките за безбедност стануваат сè потолерантни“, ни рече Виктор.

Елена повеќе години е во Шпанија, која е една од земјите со најголем број на заразени од вирусот, и вели дека смеат да излезат само до супермаркет.

„За среќа, на покривот имам голема тераса од која се гледа голем дел од Овиедо. Секојдневно ги уживам тишината и воздишките на градот. Потоа, точно во 20 часот луѓето ги отвораат своите прозорци и аплаудираат на сите медицински лица. Периодов гледам филмови, се надевам дека конечно ќе ја комплетирам филмографијата од Бергман, читам наши македонски автори како Оливера Ќорвезироска, Владимир Мартиновски, Лидија Димковска“, кажа диригентката.

Нацоски, кој е амбасадор на македонската култура во Италија, вели дека земјата која е една од најпогодените од КОВИД-19 полека излегува од критичниот период и дека од 4 мај ќе следува т. н. „Фаза 2“ .

„Најискрено, едвај чекам да се случи тоа иако за нормализација на нашата професија ќе поминат уште многу месеци, можеби и година. Во меѓувреме, токму музиката преовладува во мојот дом односно, народски речено, пеам по цел ден. Размислувам често за тоа како ќе може да се одвиваат следните настапи, бидејќи на некој начин ќе мора да се вратиме на сцената. За среќа, можам да излезам повеќе пати во текот на денот со моето куче и друга среќна околност е што пред моето живеалиште можам да уживам хоризонтот на морето“, ни рече тој.

Б. НЕСТОРОСКА