ВО КАЛТА

1. Неш­то не е во ред со оваа вој­на. Сé бе­ше уба­во смис­ле­но, ама Бла­це не бе­ше ста­ве­но во ком­пју­тер­ска­та иг­ра. Не бе­ше пред­ви­де­но да стра­да­ат лу­ѓе. Осо­бе­но не оние во чие име и се из­ве­ду­ва­ат на­па­ди­те врз Ми­ло­ше­виќ.  Ту­ка е нап­ра­ве­на греш­ка. Сто­ти­ци ил­ја­ди лу­ѓе стра­да­ат заг­ла­ве­ни во кал­та, на од­да­ле­че­ност од са­мо два ча­са ле­та­ње од ко­ја би­ло ев­роп­ска прес­тол­ни­на, и за тоа не­кој мо­ра да од­го­ва­ра. И кој е ви­но­вен? НАТО не е, би­деј­ќи тој е во ми­ров­на ми­си­ја. Ми­ло­ше­виќ си­гур­но не е, би­деј­ќи од не­го так­во неш­то и мо­же­ло да се оче­ку­ва – не му е прв­пат.
Ос­та­на Ма­ке­до­ни­ја. Ви­нов­на е Вла­да­та на Ма­ке­до­ни­ја заш­то во­де­ла про­срп­ска по­ли­ти­ка. За­тоа и и се гу­бат ил­јад­ни­ци бе­гал­ци во не­поз­нат пра­вец сре­де ноќ. И по­ли­ци­ја­та те­па. За­тоа што на­мес­то ху­ма­ни пе­ча­ти за те­ло, ка­ко што има­ат нив­ни­те гер­ман­ски ко­ле­ги, упот­ре­бу­ва пал­ки. Чис­та ег­зо­ти­ка. И тоа сре­де Ев­ро­па. Не­ма по­у­ба­ва сце­на за нас­лов­на стра­ни­ца. Ем се мно­гу заг­ри­же­ни, ем се на без­бед­на од­да­ле­че­ност, ем ра­бо­тат за мир, ем па­ри­те за ху­ма­ни­тар­на по­мош им ос­та­ну­ва­ат до­ма, би­деј­ќи до­а­ѓа­ат со нив­ни про­из­во­ди. Вис­тин­ска ште­та е што ав­то­ри­те на сто­ри­ја­та за ко­ор­ди­ни­ра­на­та ак­ци­ја на ма­ке­дон­ска­та Вла­да со Ми­ло­ше­виќ не ја имаа слуш­на­то при­каз­на­та за де­до­то на Љуб­чо Ге­ор­ги­ев­ски кој бил прв срп­ски џан­дар во Дел­че­во. Вед­наш ќе ни ја от­кри­е­ја тај­на­та за ср­бо­манс­тво­то на ВМРО. Ако тре­ба­ше и со ге­нет­ска ана­ли­за на ју­нач­ко­то ср­це на де­до­то на пре­ми­е­рот.

2. Гре­во­та е што пре­ми­е­рот мно­гу бр­зо ни се раз­о­ча­ра од Ев­ро­па. Не по­ми­на ни ед­на не­де­ла от­ка­ко нас­ме­ан се вра­ти од Гер­ма­ни­ја и ре­че де­ка тоа би­ла нај­ус­пеш­на по­се­та до­се­га,  ко­га,  по хо­ро­рот на Бла­це ги об­ви­ни си­те член­ки на НАТО де­ка ги фр­ли­ја бом­би­те и си за­ми­наа на ве­лиг­ден­ски праз­ни­ци. И бе­гал­ци­те и нас нé за­бо­ра­ви­ја. Во ис­та кал се заду­шуваме.
А баш уба­во си смис­лив­ме ка­ко ќе си жи­ве­е­ме. Бе­гал­ци ќе не­ма, заш­то не са­кав­ме да по­ве­ру­ва­ме де­ка ќе има, НАТО ќе ни се гри­жи за од­бра­на­та на тат­ко­ви­на­та, а ние са­мо ќе се гри­жи­ме ка­ко да ги пот­ро­ши­ме до­ла­ри­те од Тај­ван. Ко­га, сé из­ле­зе на­о­па­ку.
Ме­ѓу­тоа, во лу­ти­на­та,  Љуб­чо не сме­е­ше Си-Ен-Ен и Би-Би-Си да ги об­ви­ни за ко­му­нис­тич­ка про­па­ган­да. Заш­то тие раз­мис­лу­ва­ат па­зар­но. Што по­ег­зо­тич­на сли­ка тол­ку по­ве­ќе гле­да­чи. Не­ка не си иг­ра со нив, оти ако им тек­не и ту­ка ќе ни нап­ра­ват вој­на. Кој­знае кол­ку рек­ла­ми ќе со­бе­рат до­де­ка одат сним­ки­те од но­во­то бо­иш­те. Не­мој слу­чај­но да ѝ тек­не на Крис­ти­јан Аман­пур да се пре­се­ли од Ал­ба­ни­ја во Ма­ке­до­ни­ја и од пред “Алек­сан­дар па­лас” да из­вес­ту­ва за Си-Ен-Ен. Ду­ри то­гаш де­бе­ло сме заг­ла­ви­ле во кал­та.

3. И ми­нис­те­рот за над­во­реш­ни ра­бо­ти Алек­сан­дар Ди­мит­ров из­ја­ви де­ка во оваа вој­на Ма­ке­до­ни­ја мо­же да би­де единс­тве­на­та не­ви­на жрт­ва. Ми­нис­те­рот ни е мно­гу на­жа­лен. Збо­ру­ва со тра­у­рен тон, а на пос­лед­на­та кон­фе­рен­ци­ја за пе­ча­тот, ду­ри та­ка бе­ше и об­ле­чен. Ди­мит­ров ком­би­ни­ра цр­на вра­то­вр­ска, на цр­на ко­шу­ла со цр­но пал­то. Да не жа­ли слу­чај­но за Ма­ке­до­ни­ја пред вре­ме? За се­кој слу­чај. До­де­ка уш­те има за што да се жа­ли.

4. Аме­ри­кан­ци­те ќе ги но­се­ле бе­гал­ци­те од Ко­со­во во нив­на­та ба­за Гу­ан­та­на­мо беј, на Ку­ба. Да­ле­ку од Ми­ло­ше­виќ, да­ле­ку од Клин­тон, ама блис­ку до Кас­тро. Ку­бан­ци­те ги но­сат во Ма­ја­ми, а Ал­бан­ци­те во Гу­ан­та­на­мо. Та­ка Аме­ри­кан­ци­те во­дат смет­ка да не им се на­ру­ши ет­нич­ка­та рам­но­те­жа.
Кој­знае, мо­же­би ко­га Ко­сов­ци­те ќе би­дат поб­лис­ку до Ха­ва­на, Аме­ри­кан­ци­те ќе мо­жат со нив­на по­мош да го со­бо­рат и Кас­тро. Та­му ќе ор­га­ни­зи­ра­ат еди­ни­ци на ОВК. Кра­тен­ка­та е ис­та, а име­то е “ос­ло­бо­ди­тел­на вој­ска на Ку­ба”.
Ако не пад­на Ми­ло­ше­виќ, мо­же­би Кас­тро ќе пад­не. Ве­ру­вам де­ка ду­ри и ал­бан­ски­те по­ли­тич­ки ли­де­ри од Ма­ке­до­ни­ја Ар­бен Џа­фе­ри и Аб­ду­рах­ман Али­ти ќе им да­дат под­дрш­ка. Не­ли ла­ни мо­жеа да се си­лат по скоп­ски­те плош­та­ди, по­ви­ку­вај­ќи го НАТО со из­ви­ци­те “Оди­ме на Ко­со­во”, то­гаш си­гур­но ќе со­бе­рат храб­рост да ви­ка­ат и “Оди­ме на Ку­ба”. Та­ка, тие ќе ја ос­во­ју­ва­ат Ку­ба, а Аме­ри­кан­ци­те ќе дој­дат да ги спа­су­ва­ат. Ако не им ус­пее и тој ек­спе­ри­мент,  има бел­ки не­кое изо­ли­ра­но ос­тров­че на Па­ци­фи­кот за но­ви бе­гал­ци. Та­му ќе мо­жат да се фр­лат на ту­рис­тич­ки биз­нис. Па ко­га бо­га­ти­те Аме­ри­кан­ци ќе одат да се од­мо­ра­ат од стре­сот што го до­жи­ву­ва­ат гле­дај­ќи вес­ти за Бал­ка­нот, на­мес­то “Мекдо­налдс” и “ко­ка-ко­ла”, ќе ја­дат та­зе бу­рек и јо­гурт.

5. Оваа иде­ја за ос­во­ју­ва­ње на Ку­ба е доб­ра и за ос­та­на­ти­те хе­рои во оваа вој­на. Де­монс­тран­ти­те пред аме­ри­кан­ска­та ам­ба­са­да во Скоп­је из­ви­ку­ваа “Оди­ме на Ко­со­во” и “Не го да­ва­ме Ко­со­во!” Не знам ко­га Ко­со­во би­ло во Ма­ке­до­ни­ја, ама од тол­ку храб­ри лу­ѓе ни­ко­гаш не­ма зи­јан. Осо­бе­но ко­га храб­ри­те во­и­ни не се од­зи­ва­ат на мо­би­ли­за­ци­ја да ја шти­тат гра­ни­ца­та на Ма­ке­до­ни­ја од пре­бе­га­ни при­пад­ни­ци на ОВК. Ју­на­ци­те ќе би­дат уш­те по­сил­ни ако из­ви­ку­ва­ат “Оди­ме на Ку­ба!”  Зна­ат де­ка не­ма­ат шан­са да стиг­нат до та­му.
Кас­тро че­кај нé! Ма­ке­дон­ско­то зна­ме не­ма да се ви­о­ри са­мо на плош­та­дот во Бел­град. И Ха­ва­на ќе ни би­де бла­го­дар­на.

6. Зош­то НАТО не му ве­ру­ва на Ми­ло­ше­виќ ко­га овој прог­ла­су­ва пре­кин на ог­нот? Има тол­ку мно­гу бе­гал­ци и де­пор­ти­ра­ни, та­ка што, на­вис­ти­на, чо­ве­кот има пот­ре­ба од при­мир­је. Не­ма ве­ќе по ко­го да пу­ка.