Единственото нешто што ја поврзува секоја мала соба во „Фабриката за среќа“ со надворешниот свет е дупката за хранење на вратата. Не се дозволени телефони или лаптопи во овие ќелии, кои не се поголеми од шкаф во продавница, а нивните жители имаат само голи ѕидови за друштво. Жителите можеби носат сини затворски униформи, но тие не се затвореници – тие дојдоа во центарот во Јужна Кореја за да стекнат „искуство во затвор“. Повеќето луѓе овде имаат дете кое целосно се повлекло од општеството и самите дојдоа да научат какво е чувството да се биде отсечен од светот.
Затворените млади луѓе како децата на овие жители се нарекуваат хикикомори, термин измислен во Јапонија во 1990-тите за да се опише сериозното социјално повлекување меѓу адолесцентите и младите возрасни лица. Минатата година, истражувањето на јужнокорејското Министерство за здравство и благосостојба на 15.000 лица од 19-34 години покажа дека повеќе од 5% од испитаниците се изолирале. Ако ова е примерок кој го одразува поширокото население на Јужна Кореја, тоа би значело дека околу 540.000 луѓе биле во иста ситуација.
Затворените млади луѓе се нарекуваат хикикомори, термин измислен во Јапонија во 1990-тите за да се опише сериозното социјално повлекување меѓу адолесцентите и младите возрасни лица. (Фото: Гети)
Од април, родителите учествуваат во 13-неделна програма за образование на родители, финансирана и водена од невладините организации (НВО) Корејската младинска фондација и Центарот за закрепнување Синиот кит. Целта на шемата е да ги научи луѓето како подобро да комуницираат со своите деца.
Програмата вклучува три дена во објект во Хонгчеон-гун, провинцијата Гангвон, каде што учесниците поминуваат време во соба која реплицира ќелија во самица. Надежта е дека изолацијата ќе им понуди на родителите подлабоко разбирање на нивните деца.
Синот на Џин Јанг-Хе веќе три години е изолиран во својата спална соба. Но, бидејќи и самата поминала време во изолација, 50-годишната Џин малку подобро го разбира „емоционалниот затвор“ на нејзиниот 24-годишен син.
„Се прашував што згрешив… болно е да се размислува. Но, како што почнав да размислувам, добив одредена јасност“, вели таа.
Нејзиниот син отсекогаш бил талентиран, вели Џин, а таа и неговиот татко имале големи очекувања од него. Но, тој често бил болен, се борел да одржува пријателства и на крајот развил нарушување во исхраната, што го отежнувало одењето на училиште. Кога нејзиниот син почна да оди на универзитет, се чинеше дека некое време му оди добро, но еден ден, тој целосно се повлече. Срцето ѝ го скршило тоа што го видела заклучен во својата соба, како ја запоставува личната хигиена и оброците. Но, иако анксиозноста, тешкотиите во односите со семејството и пријателите и разочарувањето поради тоа што не бил примен на врвен универзитет можеби влијаеле на синот, тој не сака да разговара со неа за тоа што е навистина погрешно.
Кога Џин дојде во Фабриката за среќа, читаше белешки напишани од други изолирани млади луѓе.
„Читајќи ги тие белешки успеав да сфатам: ‘Ах, тој се заштитува себеси со тишина затоа што никој не го разбира’, вели таа.
Истражувањето на јужнокорејското Министерство за здравство и благосостојба сугерира дека постојат различни фактори кои ги поттикнуваат младите да се отсечат од светот. Според истражувањето на Министерството, на возраст од 19 до 34 години најчести причини се: тешкотии при наоѓање работа (24,1%), проблеми со меѓучовечките односи (23,5%), семејни проблеми (12,4%), здравствени проблеми (12,4%).
Јужна Кореја има некои од највисоките стапки на самоубиства во светот и минатата година, нејзината влада претстави петгодишен план со цел да се справи со ова. Министрите најавија дека ќе има државно финансирани контроли за менталното здравје за лица на возраст од 20-34 години на секои две години.
Родителите кои дојдоа за помош во Фабриката за среќа сè уште со нетрпение го очекуваат денот кога нивните деца ќе можат да продолжат со нормален живот. Прашана што би му рекла на сина си ако излезе од изолација, очите на Џин се полнат со солзи.
„Помина низ толку многу. Беше тешко, нели? Ќе те чувам“, вели таа со растреперен глас.
